(( الهی نامه­ ابوسعید نیازی))

الهی

تو آسان گرفته ­ای ، ما به­ مشکل انداخته­ ایم

الهی

 چه بود در نبود تو

الهی

 از کرده­ خود شرمسارم و بر ناکرده­ خود غمگسار

الهی

 جسمی پر حرکت روزی­ ام نما و روحی پر برکت

الهی

چون آب شوم ناب خواهم شد،

حرارتی ده تا آتشی گیرم

الهی

 طالب دیدارم و اسیر دلدار،

 نه توفیق دیدار یافته ام و نه رویت دلدار

الهی

 می دانم که هستم باید بدانم که نیست

 الهی

از درون می­ سوزم و با برون می سازم؛

تا نفرسوده ­ام دریاب مرا

الهی

با تو بودن شرط نیست با تو ماندن هنر است

الهی

دستی بسته دارم و جسمی خسته؛

 می­ تازم و می ­بازم پناهم ده

الهی

 بر هر سازی نای بازی نیست

ما را با ساز خود دمساز کن

 الهی

 چو فردا رسد چه خواهد شد

 و چه خواهم کرد و چه خواهم گفت

 الهی

  بهانه ای ده تا بهایی یابم

الهی

افسرده حالم و شکسته دل، می­گویند: تویی آن مشتری

 شکسته ­دلان، چه می­شود که بخری و ببری؟

الهی

 تو را می جویم و تو را می گویم

 تو را می دانم و تو را می خوانم، امانم ده!

 الهی

 بنده­ آمالم و شرمنده­ اعمال، از آمال نفسانی­ ام

 وا رهان و بر اعمال انسانی ­ام رهنمونم ساز

 الهی

 سینه­ ای صدچاک دارم و صورتی غم­ ناک

 چه می­شود از حال این بی ­حال تفقدی بکنی

الهی

 وای بر من که بدون عذر معذورم و بدون توشه مغرور

 الهی

بازار خودفروشی داغ است و خریداران بی انصاف،

 به انصاف خودت ما را از ما بخر

 الهی

 سرفرازی در عشقبازی است

 اهل رازم کن تا بی­ نیاز گردم

الهی

 قدر گذشت و قدرش ندانستیم!